Otkrivamo - Ko je novi Soroš - Ključna figura američke -duboke države-

Pjer Omidjar je rođen 21. juna 1967. godine u Parizu, gdje su se njegovi roditelji doselili iz Irana

Američkoj takozvanoj dubokoj državi svjetska mreža milijardera Džordža Soroša, kako izgleda, nije više dovoljna i stvoren je novi „Soroš“. To je, takođe milijarder, Pjer Omidjar, javnosti uglavnom poznat kao osnivač i vlasnik internet prodajne mreže eBay i platnog sistema PayPal. Za razliku od Soroša, Omidjar se medijski ne eksponira, živi povučeno u divljini američkog Zapada, ali je, kako tvrde hroničari duboke države, njegova mreža po svijetu daleko aktivnija, uticajnija i agresivnija od Soroševog Otvorenog društva i nevladinih organizacija povezanih sa tom organizacijom.

Pjer Omidjar je iranskog porijekla a rođen je 21. juna 1967. godine u Parizu, gdje su se njegovi roditelji doselili iz Irana. Potom su iz Francuske otišli u Ameriku kada je Pjer još bio dijete. Njegov otac Sajrus je ljekar urolog i bio je profesor Džon Hopkins univerziteta u Baltimoru a sada ima svoju ordinaciju u Aliso Vijehu u Kaliforniji. Njegova majka je lingivsta, profesor univerziteta, a doktorirala je na Sorboni. U Americi je Pjer studirao kompjutere. Njegovo lično bogatstvo se procjenjuje na 12,3 milijardi dolara.

Od Ukrajine do Zimbabvea
Organizacije i kompanije pod kontrolom Omidjara su aktivne u sprovođenju američkih strateških interesa širom svijeta, a posljednjih godina najviše u Ukrajini, Siriji i na Bliskom istoku, Filipinima, Venecueli i u Africi. U Ukrajini, koja je još uvijek jedna od glavnih baza Omidjarovog rada, direktno je finansirao državni udar 2014, a u Zimbabveu je bio upleten u pokušaj državnog udara. On, u stvari, na moderniji ali i daleko agresivniji način nastavlja ono šta je radio i još radi Džordž Soroš, što je javno potvrdila i bivša američka ambasadorka u Ujedinjenim nacijama (UN) Samanta Pauer.

Ali, za razliku od Soroša koji je u javnosti vrlo često žestoko kritikovan za ono što rade njegove NVO širom svijeta (a što sada radi Omidjar), on nikada nije kritikovan i niko praktično i ne zna da on stoji iza tih organizacija. U velikoj mjeri, on je preuzeo ili preuzima NVO koje je Soroš osnovao. Za razliku od drugih milijardera koji se bave sličnim poslovima, kao što su npr. Erik Smit i Džef Bezos, Omidjar svoj uticaj i prisustvo u medijima drži u tajnosti, izvan pažnje javnosti. Najveći dio njegovih kompanija se bavi medijima i internet novinarstvom, što je u funkciji strateških interesa Vašingtona u aktuelnom globalnom informativnom ratu.

Omidjarova široka mreža nevladinih organizacija (NVO) i kompanija je u obaveznoj direktnoj ili indirektnoj vezi sa onom mrežom koju kontrilišu zvanični Vašington i američki bezbjednosno-obavještajni aparat predvođen Centralnom obaveštajnom agencijom (CIA) i Nacionalnom bezbjednosnom agencijom (NSA). Najveći dio mreže je skriven od javnosti kroz nevidljivu strukturu povezanosti a među najnovijim projektima je i publikacija The Intercept preko koje je Omidjar vlasnik cijelog tajnog materijala NSA koji je sakupio odbjegli agent Edvard Snouden.

„Najveći monarh…“
Finansirajući novinare koji imaju Snoudenove fajlove, kojima je Snouden vjerovao, on je praktično privatizovao taj materijal i on je sada njegov vlasnik. I na toj osnovi on određuje šta će biti objavljeno i bira novinare koji će o tome da pišu ali i vrši selekciju, pa je tako samo mali dio onoga što ima Snouden do sada objavljen i dostupan javnosti. Bivši Snoudenov šef u privatnoj kompaniji Buz Alen Hamilton, koja je prisluškivala razgovore kao podizvođač radova NSA, sada je zaposlen kod Omidjara. Omidjar je preko medija u njegovom vlasništvu postao „najveći monarh politički osjetljivih podataka na svijetu“.

Pored podrške i finansiranja medija širom svijeta, on finansira i samoproglašene grupe za provjeru podataka, koje kao samoproglašeni arbitri odlučuju koji mediji su legitimni, a koji su lažni. On takođe finansira i zvanično neprofitnu organizaciju Nju nolidž (New Knowledge) za sakupljanje podataka i informacija koja je bila uključena i manipulacije tokom američkih izbora. Takođe, on finansira organizaciju poznatu kao Međunarodni konzorcijum istraživačkog novinarstva (International Consortium of Investigative Journalism, ICIJ) preko koje je plasirana priča o sada čuvenim Panamskim papirima. U taj konzorcijum je uložio oko 100 miliona dolara.

Zatvoreni krug dominacije
Istovremeno, da bi se zaštitili njegovi novinari koji šire manipulacije, Omidjar finansira i Komitet za zaštitu novinara, nejasnu organizaciju koja bogato nagrađuje novinare koji kroz provjeru podataka plasiraju laži i obmanjuju javnost. Tako je stvoren zatvoreni krug dominacije novinarskih usluga i zaštite lažnih vijesti i manipulacija, a sve pod izgovorom borbe protiv lažnih vijesti. Cilj njegovog medijskog angažmana i medijske imperije je podrška takozvanom Vašingtonskom konsenzusu na strateškim mjestima u svijetu.

Omidjar je uspostavio i blisku saradnju sa vodećom i u svijetu najprisutnijom organizacijom za američku meku moć, Američkom agencijom za međunarodnu pomoć i razvoj (USAID), kao i sa Nacionalnom zadužbinom za demokratiju (NED), a glavni projekti su finansiranje informativnog hibridnog rata širom svijeta. 

Povezivanje sa neokonima
Od prošle godine Omidjar je krenuo i u finansiranje Alijanse za obezbjeđenje demokratije, projekat neokonzervativca Bila Kristola čiji je glavni cilj širenje straha od Rusije i navodne ruske infiltracije u društvene mreže. Takođe finansira Kristolovu publikaciju Bulvark koja se prehodno zvana Vikli standard, koja je najveći zagovornik američkih ratova po svijetu. Omidjar je bio posebno blizak sa Barakom Obamom i posjećivao ga je u Bijeloj kući češće i više od bilo kojeg drugog direktora, na primjer onih u Guglu, ali to ga očigledno ne sprečava da finansira i Republikansku partiju, i to prije svega njen ratni lobi.

Politička uvjerenja Omidjara su nejasna. On finansira sve one na političkoj sceni koji bi mogli da budu od interesa za američke strateške ciljeve bilo gdje u svijetu, od Amerike do Filipina. U novije vrijeme je posebno aktivan u finansiranju antiruskih kampanja unutar američke administracije i na društvenim mrežama. Omidjar plaća čitavu armiju takozvanih botova koji „hrane“ društvene mreže. Tu se izdvaja takozvani Komitet za istragu Rusije koji je u stvari „zajednica penzionisanih obavještajaca“ i u kojoj su bivši direktori CIA-e i drugih bezbjednosnih agencija.

Mnoge grupe koje finansira Omidjar su u stvari takozvane front organizacije američke CIA-e i rade ono što je u vrijeme Hladnog rata tajno radila ta agencija. Omidjarov spektar je i mnogo širi. U knjizi „Tajna vojna istorija interneta“ njen autor Jaša Levin ukazuje da su u ovo vrijeme sumnje u internet ljudi fokusirani na Fejsbuk, Gugl i Amazon dok se glavni posao sakupljanja podataka i uplitanja u politički život obavlja preko Omidjar grupe i Ibeja, a to se u javnosti potpuno ignoriše.

Manipulacija emocijama
Omidjar je vodeći čovjek privatno-javnog aparata praćenja i kontrole građana. Već dugo preko Ibeja radi na modelu privatizacije državnih poslova praćenja građana, a ta kompanija, koja je počela sa prodajom polovnih stvari, sada je upletena u izbore, medije, saobraćaj, obrazovanje, finansije, kao i u državnu (američku) administraciju. Ključni nosilac tih poslova je Omidjar grupa koja finansira stotine malih preduzetnika, poslovnih ljudi i NVO širom svijeta. Ključne su razne internet organizacije i sajtovi koji su formalno lokalno registrovani sa svojim zaposlenima i direktorima, ali su u stvari dio Omidjar grupe.

Omidjar je posebno zainteresovan za praćenje raspoloženja ljudi, raspoloženja javnosti, kao i za projekte diktiranja emocija javnosti kako bi se njihovim podsticanjem prikrile stvarne činjenice. Bavi se takozvanim mjerenjem raspoloženja. U tom svjetlu je naročito zanimljiva grupa po imenu Sjeverna baza medija (NBM), čiji je Omidjar najveći investitor, a koja je „mreža društvenih mreža“. Formalni osnivači NBM-a su nekadašnji novinari Vašington posta i Volstrit džornala Markus Brauč, Saša Vučinić i Stjuart Karle. Karle je bio u Rojtersu, a Vučinić je, kako je predstavljeno, stekao slavu u „zbacivanju Slobodana Miloševića“. Vučinić je prvo radio za Soroša, a sada je sa Omidjarom. NBM je trenutno najviše angažovana u Venecueli.

Redistributer državnog novca
Omidjar ne samo da sam finansira projekte, nego utiče i na raspodjelu državnog novca namijenjenog za pomoć medijima. Tako je na primjer, prema informativno-analitičkom portalu MintPressNews.com, 26. januara ove godine u Kanadi održan polutajni sastanak na kojem su privatna – a ne vladina – lica, bez učešća javnosti u ime koje se taj sastanak održava, odlučivala ko će od navodno nezavisnih medija (koji se nalaze u privatnom vlasništvu) i koliko dobiti od 645 miliona dolara subvencija kanadske vlade. (Toliko o nezavisnim medijima).

Sastankom nije predsjedavao Kanađanin nego Amerikanac Ben Skot, koji je ranije radio u administraciji Baraka Obame i u timu Hilari Klinton u Stejt departmentu. On je sada direktor politike u organizaciji „Omidjar Netvork“ koja upravlja i određuje kako i šta mediji rade. To je privatna organizacija, a raspoređuje državni novac, naravno svojim favoritima. Pored toga, što je veoma zanimljivo, Omidjar je i veliki finansijer britanskog dnevnog lista Gardijan. I mnogi drugi listovi dobijaju novac od Omidjara, a ukrajinske novine Hromadske su u njegovom vlasništvu. I drugi listovi na Zapadu dobijaju velike subvencije od države iako su u privatnom vlasništvu. Na primjer Vašington post, koji je u vlasništvu najbogatijeg Amerikanca Džefa Bezosa, godišnje od američke vlade dobije oko 75 miliona dolara subvencija, pri čemu veliki dio tog novca dolazi i iz budžeta CIA-e. Bezos i za prodajni portal Amazon od američke vlade u subvencijama dobije nešto manje od 300 miliona dolara godišnje.

Omidjarove organizacije su uključene i u kulturu, i to u projekte koji su pod kontrolom američke vlade i njenih agencija, prije svega u filmskoj industriji. Među tim filmovima je i „Posljednji ljudi u Alepu“, koji je bio nominovan za Oskara. To je film o Bijelim šlemovima, navodno civilnoj organizaciji koja operiše među pobunjenicima u Siriji, koju je u Turskoj osnovao jedan bivši oficir britanske vojne obavještajne službe i koju finansiraju, pored Omidjara i USAID-a, britanski Forin ofis i Katar. Omidjar uz to finansira i medijsku promociju Bijelih šlemova.

Za Srbiju bi moglo biti zanimljivo da je Omidjar značajn finansijer i Atlantskog saveza, propagandnog krila NATO saveza, kao i američke NVO Nemački Maršalov fond. Obje organizacije su aktivne i u Srbiji.

Piše: Siniša Ljepojević

Izvor: Novi Standard