Skandal! Da li je zbog –trulog kompromisa- bez većih problema imenovan glavni tužilac Tužilaštva BiH? (Dok.)

“Truli kompromisi” unutar pravosuđa BiH povećavaju patnju i bol porodica žrtava ratnih zločina

Bosna i Hercegovina je specifična država, u svakom smislu te riječi, a jedan od mnogobrojnih problema po kojima je, u negativnom kontekstu, prisutna u javnosti poslednjih decenija je njeno pravosuđe. Samo pravosuđe BiH je vrlo kompleksna tema, ali kada se maksimalno pojednostavi stanje unutar pravosuđa dobijaju se vrlo zanimljiva objašnjenja trenutne situacije. Politika i političari koji su dugo godina na vlasti, zajedno sa tzv. međunarodnom zajednicom i mafijom (čiji su sastavni dio već pomenuta politika i političari) u potpunosti kontrolišu pravosudni sistem BiH. Koji bi, naravno, u teoriji trebao biti nezavisan. 

Jedan čovjek, koga je na vlast dovela tzv. međunarodna zajednica, je u Republici Srpskoj u cjelosti preuzeo ne samo institucije izvršne i zakonodavne vlasti nego i pravosudne institucije i preko svojih ljudi u njima, a njih je najmanje jedna trećina od broja zaposlenih u pravosuđu Republike Srpske, drži ih pod svojom potpunom kontrolom, ali i gotovo sve od onih koji su na izvjestan način delegirani u pravosudni sistem BiH, kao tzv. srpski kadrovi. Glavni zadatak tog ne malog broja ljudi je da, unutar i kroz pravosudni sistem, štite kriminal i bjesomučnu pljačku svega u Republici Srpskoj a po mogućnosti i u Federaciji BiH kada se to može, ali i kada treba podržati neke od bošnjačkih i hrvatskih koalicionih partnera.

Sa druge strane bošnjački koalicioni partneri, za razliku od pomenutog vladostodršca iz Republike Srpske, na prvom mjestu žele da njihovi ljudi, mahom Bošnjaci, unutar pravosuđa BiH zaštite što veći broj njihovog vojnog i civilnog rukovodstva čija imena se vežu za konkretne ratne zločine počinjene u toku rata u BiH. A tek na drugom mjestu da štite njihove prije svega “krupne ribe” koje učestvuju u pljački i kriminalu.

Hrvatski “faktor”, odnosno prestavnici unutar pravosuđa BiH su podjednako zainteresovani i za zaštitu sopstvenog ratnog vojnog i civilnog rukovodstva ali i svojih kriminalnih “krupnih riba”.

Tako smo na nivou BiH dobili prećutni konsenzus koalicionih partnera o tome šta su čiji prioriteti, kako nam i po kojoj matrici funkcioniše pravosuđe, pa je potpuno logično da je se vrlo teško oteti utisku da su najviše ratnih zločina u BiH počinili Srbi, nešto malo manje Hrvati a Bošnjaci gotovo ni jedan ratni zločin, što naravno nema nikakve veze sa stvarnošću i stvarnom istinom o građanskom ratu u BiH. Ovo se prije svega odnosi na  vojne i političke “vrhuške”.

I upravo po toj matrici imamo još jedan u nizu pravosudnih skandala čije je izvorište u imenovanju trenutnog glavnog tužioca Tužilaštva BiH na tu poziciju. Upućeni u stanje unutar pravosuđa BiH sumnjaju da su upravo slučaj jednog ratnog zločina i pomenuto imenovanje bili predmet “trgovine”. Sa jedne strane kandidat je dobio potpunu podršku unutar pravosudnog sistema BiH da bude imenovan na poziciju glavnog tužioca BiH, a već smo rekli koje i čije interese na toj poziciji treba prije svega da zastupa. Sa druge strane opštu podršku dobija nazovimo to “zahtjev” da se od odgovornosti izuzmu oni koji su naredili vojnu akciju prilikom koje je izvršen težak ratni zločin i ubistvo većeg broja civilnih lica. 

Pomenuti ratni zločin se dogodio 10.09.1992. godine kada su od strane pripadnika Oružanih snaga Bosne i Hercegovine svirepo likvidirani nenaoružani civili: Borovčanin Bojka, Jović Stanimir, Novičić Duško, Bojović Željko, Bojović Jovan, Đokić Miro, Spaić Milan, Trobok Momir,  Bogunović Ljubomir, Vuković Maksim i Kezunović Lazar. Ovu vojnu akciju je po naređenju Sefera Halilovića koji je bio načelnik Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga BiH i Željka Kneza koji je bio na čelu Okružnog štaba Teritorijalne odbrane Tuzla neposredno na terenu vodio kontroverzni Nurif Rizvanović (koji je likvidiran novembra 1992. godine od strane Armije BiH). Jasno je iz Naredbe Sefera Halilovića broj S.p.: 02/340-969 od 23.08.1992. godine, u njenoj tački broj 4. da postoji još jedna ranija Naredba za izvršenje tog zadatka. “Još ranije ste dobili zadatak da srušite put Šekovići – Caparde i ostavite jaču diverzantsku grupu na pogodnim mjestima u zahvatu tog puta sa zadatkom nanošenja gubitaka četničkim kolonama m/v i pojedinačnim vozilima. U vezi sa ovim zadatkom izvjestite hitno.” Naravno da je nemoguće iz zasjeda napadati pojedinačna vozila na bilo kojem putnom pravcu, pa čak i za vrijeme rata a da se ne ubijaju civili koji se kreću tim putevima, što je znači takođe bio cilj tih napada, prema Halilovićevoj naredbi. 

Foto: Infomedia Balkan/Naredba Sefera Halilovića

Ovim dolazimo do nepobitne činjenice da je ovaj ratni zločin počinjen po Naredbi  Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga str. pov. broj 02-314-796 od 19.08.1992. godine, kao i Naredbe broj S.p.: 02/340-969 od 23.08.1992. godine koju je izdao načelnik Štaba Vrhovne komande  Oružanih snaga BiH Sarajevo Sefer Halilović. Te Naredbe Okružnog štaba Teritorijalne odbrane Tuzla, pov 01/946 od 21.08.1992. godine koju je potpisao komandant Željko Knez. Ove formulacije pišu na zaglavljima dokumenata koje objavljujemo i ako su imena svih muslimanskih vojnih formacija u BiH ponijela zajedničko ime Armija BiH od 04. jula 1992. Prilikom pomenutog napada, na najsvirepiji način, ubijeno je, a zatim spaljeno sedam lica srpske nacionalnosti i uništeno osam motornih vozila.

Foto: Infomedia Balkan/Naredba Željka Kneza

Ove naredbe Sefera Halilovića i Željka Kneza, koje naša redakcija posjeduje, nisu izazvale želju Tužilaštva BiH, koje ih takođe posjeduje, za proširenjem istrage i na one koji su izdavali ovakva naređenja, jer se žele optužiti samo izvršioci a već smo naveli da je jedan od njih još od novembra 1992. godine mrtav. Pored toga, pristup Arhivskom depou Armije BiH u Rajlovcu u kojem se nalazi izvjesni kapetan Armin Sjenar, pripadnik OSA BiH, je u potpunosti onemogućen pripadnicima MUP Republike Srpske a koji bi u odnosu na novonastale uslove trebali da prikupljaju potrebnu dokumentaciju, jer je ovu istragu do sada vodilo Tužilaštvo BiH koje sada putem Suda BiH istragu ustupa Okružnom sudu u Bijeljini, odnosno Okružnom tužilaštvu Bijeljina. A ta i takva Odluka o ustupanju se nije mogla donijeti bez saglasnosti predsjednika Krivičnog odjeljenja Suda BiH za ratne zločine Minke Kreho, nekada poznate perjanice SDA.

Pravosudni organi BiH prema Strategiji za rad na predmetima ratnih zločina, koju je usvojio VSTS BiH, trebalo bi da završe rad na predmetima ratnih zločina do kraja 2023. godine.

Po revidiranoj strategiji za predmete ratnih zločina entitetski pravosudni organi ne mogu tužiti visoko rangirana lica, pa je potpuno jasno zašto se baš sada ova istraga ustupa entitetskom pravosuđu Republike Srpske, odnosno bijeljinskom Tužilaštvu. Kakva lakrdija i poigravanje sa rodbinom nesrećnih žrtava i njihovom patnjom i bolom.

Postavljamo otvorena pitanja: 

Republičkom javnom tužilaštvu 

Da li će Republičko javno tužilaštvo Republike Srpske, po pravu nadzora naložiti Okružnom javnom tužilaštvu Bijeljina, da proširi istragu koju je dobilo da vodi za događaj koji se desio 10.09.1992. godine u kome su poginuli nenaoružani civili: Borovčanin Bojka, Jović Stanimir, Novičić Duško, Bojović Željko, Bojović Jovan, Đokić Miro, Spaić Milan, Trobok Momir, Bogunović Ljubomir, Vuković Maksim i Kezunović Lazar a za koji su odgovorni Sefer Halilović, načelnik Štaba Vrhovne komande  Oružanih snaga BiH Sarajevo, odnosno Armije BiH, koji je izdao dvije naredbe o napadu i Željko Knez, komandant Okružnog štaba Teritorijalne odbrane Tuzla, kasnije komandant Drugog korpusa Armije BiH, koji je postupao po naredbi Halilovića?

Sudu Bosne i Hercegovine

Da li će Sud preispitati svoju raniju Odluku u predmetu S1 K 038163 20 Kv o odgovornosti Sefera Halilovića, jer je isti izdao dvije naredbe za napad na putnu komunikaciju Zvornik – Caparde – Šekovići, koji se i desio 10.09.1992. godine, ispod prevoja Crni vrh, u selu Planica, opština Zvornik, pri čemu su poginuli: Borovčanin Bojka, Jović Stanimir, Novičić Duško, Bojović Željko, Bojović Jovan, Đokić Miro, Spaić Milan, Trobok Momir, Bogunović Ljubomir, Vuković Maksim i Kezunović Lazar, kao i odgovornosti Željka Kneza, pod čijom komandom je ovaj napad i izvršen?

Tužilaštvu Bosne i Hercegovine

Da li će Tužilaštvo preispitati svoju raniju odluku u predmetu T20 0 KTRZ 0005443 12 o odgovornosti Sefera Halilovića, jer je isti izdao dvije naredbe za napad na putnoj komunikaciji Zvornik – Caparde – Šekovići a koji se i desio 10.09.1992. godine ispod prevoja Crni vrh, u selu Planica, opština Zvornik, pri kojem su ubijeni nenaoružani civili: Borovčanin Bojka, Jović Stanimir, Novičić Duško, Bojović Željko, Bojović Jovan, Đokić Miro, Spaić Milan, Trobok Momir, Bogunović Ljubomir, Vuković Maksim i Kezunović Lazar, kao i o odgovornosti Željka Kneza, pod čijom komandom je ovaj napad i izvršen? 

U koliko Tužilaštvo BiH, kao i druge dvije pravosudne institucije kojima smo uputili ova otvorena pitanja, ne preispitaju svoje odluke u navedenim predmetima potvrdiće se naše opravdane i logične sumnje da postoji “truli kompromis” koji je napravljen iz već smo naveli kojih razloga i sa kojim ciljem.

Ovo su odgovori tužilaštava (RS i BiH), Sud BiH se nije udostojio ni odgovoriti na naša pitanja:

Foto: Odgovor Republičkog javnog tužilaštva

Foto: Odgovor Tužilaštva BiH

Piše: Istraživački tim Infomedia Balkan
Foto naslovna: Palelive.com/Zvornik - Crni vrh
Izvor: Infomedia Balkan

Pratite portal Infomedia Balkan i na društvenim mrežama: Fejsbuk i Tviter